Σ’αγαπώ. Σε θέλω. Σήμερα. Η μέρα των ερωτευμένων Λένε.Τι είναι ο έρωτας μεγάλη ιστορία. Η πιό μεγάλη. Ξεκινάει απο παλιά . Και ίσως έπρεπε να μείνει έτσι. Όπως ήτανε παλιά , όταν τα ζευγάρια ερωτευονταν με μια ματιά. Όταν οι ερωτές τους ήταν απαγορευμένοι αλλά αυτοί επέμεναν. Πήγαιναν κάτω απο το μπαλκόνι και τραγουδόυσαν τον πόνο τους, τον έρωτα τους την χαρά τους. ´Οταν εςτελναν γράμματα. Γράμματα που έγραφαν το πρωί που ξυπνούσαν γιατί είχαν ανάγκη να εκφραστούν. Γράμματα αγάπης, όχι μεθυσμενα μυνήματα γιατί ήπια πολύ ούισκι και άκουσα το καψουροτράγουδο του Ρέμου. Δεν λέω και αυτό ρομαντικό είναι αλλά εγω προτιμώ το γράμμα. Γιατί δεν γράφουμε γράμματα ; Γιατί θα μας πουν τρελλούς ; Και απο πότε είναι κακό να είσαι τρελός και διαφορετικός. Μην φοβάσαι την αγάπη, αυτό μας κρατάει ζωντανούς, να αγαπάς πάντα την μοναξία σου και τον εαυτό σου πιο πολύ απο όλους συμφωνώ, άλλα μην κλείνεις την καρδιά σου, να αφήνεις πάντα μια πορτούλα, έτσι για αυτόν που θέλει να μπεί. Και το προσπαθεί. Όχι σε αυτόν που έφυγε όμως . Αυτόν πρόσεξε τον γιατί τον ξέρει τον δρόμο και μπορεί να το ξανακάνει.

Όταν ερωτεύεσαι δεν μπορείς να το εξηγήσεις. Πονάς απο την πρώτη στιγμή, ένας πόνος χαρούμενος ,διαφορετικός που δεν μπορείς να τον εξηγήσεις. Θες απλά να χαθείς στην αγκαλία του, στην ματιά του στην σιωπή του. Αλλά υπάρχει ο φόβος, ο φόβος του για πάντα, του θελω να ζησω την ζωή μου. ποια ζωή; Κίαν η ζωή σου είμαι εγώ; Αν η ζωή μου είσαι εσυ; Δεν θα το μάθουμε ποτέ. Γιατί φοβόμαστε . Να αγαπήσουμε, να γράψουμε αυτό το «γράμμα» .Να πούμε την αλήθεια. Έχουν γίνει όλα ευκολα. ´Ενα μήνυμα στο facebook, στο κινητό στην καλύτερη για να πούμε τόσο δυνατά πραγματα. Δεν μπορώ. Την στιγμή που έπρεπε να κοιτάζουμε τον άλλον στα μάτια. Γιατί να γυρίζουν όλα γύρω απο το σεξ. Πότε γίναμε έτσι ; Το εύκολο, αυτά τα 10 λεπτα ικανοποιήσης; Που είναι τα βραδία κάτω απο το φεγγάρι ,οι εξομολογήσεις, οι βόλτες; Ναι είμαι πολύ ρομαντική; Και θα πρέπει να απολογηθώ επειδή πιστεύω ακόμα στην αγάπη στον έναν και στο ναι σε ερωτεύτηκα απο την πρώτη στιγμή. Εγώ για σένα εσύ για μένα. Όχι τώρα, κάποτε. Ίσως. Κι αν όχι τώρα πότε; Πνίγεσαι, προχωράς επιστρέφεις. Κάποτε ακούγαμε Βαρδή ´οταν αγαπόυσαμε και Βαρθακούρη και Killing me softly ειμαι απο κείνα τα παιδιά ,είναι και τα άλλα που ακούνε Παντελίδη. Μην μπερδεύεις το πάθος με τον έρωτα τον εγωισμό με το «σε θέλω»,την κολακεία με την επιμονή. Όλα εξέλισσονται και αλλάζουν αυτό όμως έπρεπε να μένει ίδιο. Οι δυσκολίες παλιά ήταν οι πολέμοι, οι οικογένειες οι αποστάσεις. Τώρα είναι τα θελω μας, τα πρέπει το εύκολο σεξ, οι λίγοι ανθρώποι.

Ενώ ξέρεις πως μπορείς να με πάρεις απο το χέρι και να τα ζήσουμε ολα μαζί. Όχι σαν ένα αλλα σαν δύο που γίνονται ενα. Γιατί αγαπάνε το ένα τους. Γι’ αυτό μπορούν να αγαπήσουν και εσένα τόσο δυνατά. Και όχι με δώρα ,εκπλήξεις και λουλούδια αλλά με συναισθήματα δυνατά. Αυτά της ασφάλειας ,της τρέλας και της ελευθερίας. Ιδανικό να έχεις τον άνθρωπο σου ελέθερο. Αν σε αγαπήσει έτσι τότε ναί. Παγιδευμένο να μην έχεις ποτέ κανέναν . Θα τρέξει να το σκάσει. Και να δίνετε αγκαλίες , πολλές σε αυτούς που αγαπάτε. Δυνατές αγκαλίες, έτσι, να χαμογελάει, σχηματίζοντας αυτές τις τρείς ρυτιδες δίπλα απο τα μάτια. Σ’αυτές.

M.❤️